بعد از آن پرسان شد او از هر کسی ** شیخ را می‌جست از هر سو بسی

بعد از آن پرسان شد او از هر کسی ** شیخ را می‌جست از هر سو بسی 2115

پس کسی گفتش که آن قطب دیار ** رفت تا هیزم کشد از کوهسار

آن مرید ذوالفقاراندیش تفت ** در هوای شیخ سوی بیشه رفت

دیو می‌آورد پیش هوش مرد ** وسوسه تا خفیه گردد مه ز گرد

کین چنین زن را چرا این شیخ دین ** دارد اندر خانه یار و همنشین

ضد را با ضد ایناس از کجا ** با امام‌الناس نسناس از کجا 2120

باز او لاحول می‌کرد آتشین ** که اعتراض من برو کفرست و کین

من کی باشم با تصرفهای حق ** که بر آرد نفس من اشکال و دق

باز نفسش حمله می‌آورد زود ** زین تعرف در دلش چون کاه دود

که چه نسبت دیو را با جبرئیل ** که بود با او به صحبت هم مقیل