نشف کرد از تو خیال آن وشات ** شبنمی که داری از بحر الحیات

پس نشان نشف آب اندر غصون ** آن بود کان می‌نجنبد در رکون 2230

عضو حر شاخ تر و تازه بود ** می‌کشی هر سو کشیده می‌شود

گر سبد خواهی توانی کردنش ** هم توانی کرد چنبر گردنش

چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود ** ناید آن سویی که امرش می‌کشد

پس بخوان قاموا کسالی از نبی ** چون نیابد شاخ از بیخش طبی

آتشین است این نشان کوته کنم ** بر فقیر و گنج و احوالش زنم 2235

آتشی دیدی که سوزد هر نهال ** آتش جان بین کزو سوزد خیال

نه خیال و نه حقیقت را امان ** زین چنین آتش که شعله زد ز جان

خصم هر شیر آمد و هر روبه او ** کل شیء هالک الا وجهه