English    Türkçe    فارسی   

6
2316-2325

  • در عدم ما مستحقان کی بدیم  ** که برین جان و برین دانش زدیم 
  • During (our) non-existence how were we worthy to attain to this spirituality and knowledge?

  • ای بکرده یار هر اغیار را  ** وی بداده خلعت گل خار را 
  • O Thou who hast made every stranger (Thy) friend, and O Thou who hast given the rose as a robe of honour to the thorn,

  • خاک ما را ثانیا پالیز کن  ** هیچ نی را بار دیگر چیز کن 
  • Sift our dust a second time, make (our) nothing to be some thing once more!

  • این دعا تو امر کردی ز ابتدا  ** ورنه خاکی را چه زهره‌ی این بدی 
  • Thou didst command this invocation (of Thee) from the beginning; else how should a creature of dust have dared (to do) this?

  • چون دعامان امر کردی ای عجاب  ** این دعای خویش را کن مستجاب  2320
  • Since—oh, wonder !—Thou didst command us to invoke Thee, cause this invocation of Thee to be answered favourably.

  • شب شکسته کشتی فهم و حواس  ** نه امیدی مانده نه خوف و نه یاس 
  • Night has wrecked the ship of (my) understanding and senses: no hope is left, nor fear nor despair.

  • برده در دریای رحمت ایزدم  ** تا ز چه فن پر کند بفرستدم 
  • God has borne me into the sea of Mercy: (I know not) with what specialty He will fill me and send me (back to the world).

  • آن یکی را کرده پر نور جلال  ** وآن دگر را کرده پر وهم و خیال 
  • He fills one with the light of Majesty, while He fills another with (vain) imagination and fancy.

  • گر بخویشم هیچ رای و فن بدی  ** رای و تدبیرم به حکم من بدی 
  • If I had any judgement and skill by myself, my judgement and forethought would be under my control;

  • شب نرفتی هوش بی‌فرمان من  ** زیر دام من بدی مرغان من  2325
  • At night my consciousness would not go (from me) without my bidding, and my birds (senses and faculties) would be under my trap.