خود ندارم هیچ به سازد مرا ** که ز وهم دارم است این صد عنا

Truly (the state of) ‘I possess nothing’ suits me better, since these hundred troubles arise from imagining that I possess (something).

در ندارم هم تو داراییم کن ** رنج دیدم راحت‌افزاییم کن 2335

Just in (the state where) I possess nothing do Thou act in sovereign fashion towards me. I have suffered pain: do Thou increase my pleasure.

هم در آب دیده عریان بیستم ** بر در تو چونک دیده نیستم

I will just stand naked in (a flood of) tears at Thy gate, since I have no sight.

آب دیده‌ی بنده‌ی بی‌دیده را ** سبزه‌ای بخش و نباتی زین چرا

Do Thou bestow on the tears of Thy sightless slave a verdure and vegetation from this (bountiful) pasture;

ور نمانم آب آبم ده ز عین ** هم‌چو عینین نبی هطالتین

And if I leave no tears (in my eyes), do Thou give me tears (flowing abundantly) from an eye like the two streaming eyes of the Prophet.

او چو آب دیده جست از جود حق ** با چنان اقبال و اجلال و سبق

Since he, with all that high fortune and majesty and pre-eminence, sought tears from the bounty of God,

چون نباشم ز اشک خون باریک‌ریس ** من تهی‌دست قصور کاسه‌لیس 2340

How should not I, an empty-handed destitute lick-platter, spin fine webs of blood-stained tears?

چون چنان چشم اشک را مفتون بود ** اشک من باید که صد جیحون بود

Inasmuch as an eye like that (of the Prophet) is enamoured of tears, it behoves my tears to be (like) a hundred great rivers.”

قطره‌ای زان زین دو صد جیحون به است ** که بدان یک قطره انس و جن برست

A single drop of those (tears) is better than these two hundred great rivers, for by that single drop mankind and the Jinn were saved.

چونک باران جست آن روضه‌ی بهشت ** چون نجوید آب شوره‌خاک زشت

Since that Garden of Paradise sought rain, how should not the foul briny soil seek water?