او نبیند غیر دستاری و ریش ** از معرف پرسد از بیش و کمیش

عارفا تو از معرف فارغی ** خود همی‌بینی که نور بازغی

کار تقوی دارد و دین و صلاح ** که ازو باشد بدو عالم فلاح

کرد یک داماد صالح اختیار ** که بد او فخر همه خیل و تبار 265

پس زنان گفتند او را مال نیست ** مهتری و حسن و استقلال نیست

گفت آنها تابع زهدند و دین ** بی‌زر او گنجیست بر روی زمین

چون به جد تزویج دختر گشت فاش ** دست پیمان و نشانی و قماش

پس غلام خرد که اندر خانه بود ** گشت بیمار و ضعیف و زار زود

هم‌چو بیمار دقی او می‌گداخت ** علت او را طبیبی کم شناخت 270

عقل می‌گفتی که رنجش از دلست ** داروی تن در غم دل باطلست