در شبان‌روزی وظیفه‌ی چاشتگاه ** راتبه کردی وصال ای نیک‌خواه

During (the period of) a (whole) day and night thou hast allowed me (only) breakfast-time for access (to thee), O well-wisher.

پانصد استسقاستم اندر جگر ** با هر استسقا قرین جوع البقر 2690

I feel in my liver five hundred cravings for drink, and bulimy (morbid hunger) is conjoined with every craving.

بی‌نیازی از غم من ای امیر ** ده زکات جاه و بنگر در فقیر

Thou, O prince, art unconcerned with my passion: pay the poor-tax on thy high estate, look (kindly) on (this) poor wretch.

این فقیر بی‌ادب نا درخورست ** لیک لطف عام تو زان برترست

This poor unmannerly wretch is not worthy (of thy favour); but thy universal grace is superior to (regard for) that.

می‌نجوید لطف عام تو سند ** آفتابی بر حدثها می‌زند

Thy universal grace requires no support (reason to justify it): a sun strikes (with its beams) on (all) ordures.

نور او را زان زیانی نابده ** وان حدث از خشکیی هیزم شده

Its light suffers no loss thereby, and the ordure is made dry and (fit for) fuel,

تا حدث در گلخنی شد نور یافت ** در در و دیوار حمامی بتافت 2695

So that the ordure goes into a bath-furnace, is converted into light, and illumines the door and wall of a bath-house.

بود آلایش شد آرایش کنون ** چون برو بر خواند خورشید آن فسون

(Formerly) it was a defilement, now it has become an adornment, since the sun chanted that spell (exerted that powerful influence) upon it.

شمس هم معده‌ی زمین را گرم کرد ** تا زمین باقی حدثها را بخورد

The sun also warms the belly of the earth, so that the earth consumes the remaining ordures.

جزو خاکی گشت و رست از وی نبات ** هکذا یمحو الاله السیات

They become a part of the earth, and herbage springs up from them: even so doth God wipe out evil actions.