حس پیل از زخم غیب آگاه بود ** چون بود حس ولی با ورود

نه که یعقوب نبی آن پاک‌خو ** بهر یوسف با همه اخوان او 2750

از پدر چون خواستندش دادران ** تا برندش سوی صحرا یک زمان

جمله گفتندش میندیش از ضرر ** یک دو روزش مهلتی ده ای پدر

که چرا ما را نمی داری امین ** یوسف خود را به سیران و ظعین

تا به هم در مرجها بازی کنیم ** ما درین دعوت امین و محسنیم

گفت این دانم که نقلش از برم ** می‌فروزد در دلم درد و سقم 2755

این دلم هرگز نمی‌گوید دروغ ** که ز نور عرش دارد دل فروغ

آن دلیل قاطعی بد بر فساد ** وز قضا آن را نکرد او اعتداد

در گذشت از وی نشانی آن‌چنان ** که قضا در فلسفه بود آن زمان