شب چو شه محمود برمی‌گشت فرد ** با گروهی قوم دزدان باز خورد

While King Mahmúd was roaming about alone at night he encountered a band of thieves.

پس بگفتندش کیی ای بوالوفا ** گفت شه من هم یکی‌ام از شما

Thereupon they said to him, “Who art thou, O honest man?” “I am one of you,” replied the King.

آن یکی گفت ای گروه مکر کیش ** تا بگوید هر یکی فرهنگ خویش

One (of the thieves) said, “O company practised in cunning, let each of us declare his (special) talent;

تا بگوید با حریفان در سمر ** کو چه دارد در جبلت از هنر

Let him tell his comrades in the night-talk what (eminent) skill he possesses in his nature.”

آن یکی گفت ای گروه فن‌فروش ** هست خاصیت مرا اندر دو گوش 2820

One said, “O ye fellows who are exhibiting (your) cleverness, my specialty lies in my two ears.

که بدانم سگ چه می‌گوید به بانگ ** قوم گفتندش ز دیناری دو دانگ

(It is this), that I know what a dog is saying when it barks.” The (rest of the) party replied, “Two dángs of a dínár.”

آن دگر گفت ای گروه زرپرست ** جمله خاصیت مرا چشم اندرست

Another (thief) said, “O company of gold-worshippers, my specialty lies wholly in my eyes.

هر که را شب بینم اندر قیروان ** روز بشناسم من او را بی‌گمان

If I see any one in the world by night, I know him by day without (having any) doubt (as to his identity).”

گفت یک خاصیتم در بازو است ** که زنم من نقبها با زور دست

Another said, “My specialty lies in my arm: I make tunnels (through walls) by strength of hand.”

گفت یک خاصیتم در بینی است ** کار من در خاکها بوبینی است 2825

Another said, “My specialty lies in my nose: my business is to detect the (characteristic) smell in (different) earths (soils).