هم‌چو احمد که برد بو از یمن ** زان نصیبی یافت این بینی من

که کدامین خاک همسایه‌ی زرست ** یا کدامین خاک صفر و ابترست

گفت یک نک خاصیت در پنجه‌ام ** که کمندی افکنم طول علم

هم‌چو احمد که کمند انداخت جانش ** تا کمندش برد سوی آسمانش

گفت حقش ای کمندانداز بیت ** آن ز من دان ما رمیت اذ رمیت 2835

پس بپرسیدند زان شه کای سند ** مر ترا خاصیت اندر چه بود

گفت در ریشم بود خاصیتم ** که رهانم مجرمان را از نقم

مجرمان را چون به جلادان دهند ** چون بجنبد ریش من زیشان رهند

چون بجنبانم به رحمت ریش را ** طی کنند آن قتل و آن تشویش را

قوم گفتندش که قطب ما توی ** که خلاص روز محنتمان شوی 2840