آن یکی چشمش بکندی از ضراب ** وان دگر گوشش دریدی هم به ناب

وان دگر سوراخ کردی پهلوش ** از جماعت گم شدی بیرون شوش

لیک جمعیت ندارد جان موش ** بجهد از جانش به بانگ گربه هوش 3050

خشک گردد موش زان گربه‌ی عیار ** گر بود اعداد موشان صد هزار

از رمه‌ی انبه چه غم قصاب را ** انبهی هش چه بندد خواب را

مالک الملک است جمعیت دهد ** شیر را تا بر گله‌ی گوران جهد

صد هزاران گور ده‌شاخ و دلیر ** چون عدم باشند پیش صول شیر

مالک الملک است بدهد ملک حسن ** یوسفی را تا بود چون ماء مزن 3055

در رخی بنهد شعاع اختری ** که شود شاهی غلام دختری

بنهد اندر روی دیگر نور خود ** که ببیند نیم‌شب هر نیک و بد