واقعه‌ی آن وام او مشهور شد ** پای مرد از درد او رنجور شد

از پی توزیع گرد شهر گشت ** از طمع می‌گفت هر جا سرگذشت

هیچ ناورد از ره کدیه به دست ** غیر صد دینار آن کدیه‌پرست 3250

پای مرد آمد بدو دستش گرفت ** شد بگور آن کریم بس شگفت

گفت چون توفیق یابد بنده‌ای ** که کند مهمانی فرخنده‌ای

مال خود ایثار راه او کند ** جاه خود ایثار جاه او کند

شکر او شکر خدا باشد یقین ** چون به احسان کرد توفیقش قرین

ترک شکرش ترک شکر حق بود ** حق او لا شک به حق ملحق بود 3255

شکر می‌کن مر خدا را در نعم ** نیز می‌کن شکر و ذکر خواجه هم

رحمت مادر اگر چه از خداست ** خدمت او هم فریضه‌ست و سزاست