چون امیران از حسد جوشان شدند ** عاقبت بر شاه خود طعنه زدند

چون امیران از حسد جوشان شدند ** عاقبت بر شاه خود طعنه زدند 385

کین ایاز تو ندارد سی خرد ** جامگی سی امیر او چون خورد

شاه بیرون رفت با آن سی امیر ** سوی صحرا و کهستان صیدگیر

کاروانی دید از دور آن ملک ** گفت امیری را برو ای متفک

رو بپرس آن کاروان را بر رصد ** کز کدامین شهر اندر می‌رسد

رفت و پرسید و بیامد که ز ری ** گفت عزمش تا کجا درماند وی 390

دیگری را گفت رو ای بوالعلا ** باز پرس از کاروان که تا کجا

رفت و آمد گفت تا سوی یمن ** گفت رختش چیست هان ای موتمن

ماند حیران گفت با میری دگر ** که برو وا پرس رخت آن نفر

باز آمد گفت از هر جنس هست ** اغلب آن کاسه‌های رازیست