گفت اگر داری ز رنجوری تفی ** چون نرفتی جانب دار الشفا

یا به خانه‌ی یک طبیبی مشفقی ** که گشادی از سقامت مغلقی

گفت آخر من کجا دانم شدن ** که بهرجا می‌روم من ممتحن

چون تو زندیقی پلیدی ملحدی ** می بر آرد سر به پیشم چون ددی 3855

خانقاهی که بود بهتر مکان ** من ندیدم یک دمی در وی امان

رو به من آرند مشتی حمزه‌خوار ** چشم‌ها پر نطفه کف خایه‌فشار

وانک ناموسیست خود از زیر زیر ** غمزه دزدد می‌دهد مالش به کیر

خانقه چون این بود بازار عام ** چون بود خر گله و دیوان خام

خر کجا ناموس و تقوی از کجا ** خر چه داند خشیت و خوف و رجا 3860

عقل باشد آمنی و عدل‌جو ** بر زن و بر مرد اما عقل کو