عرضه کردش می نپذرفت او به خشم ** از شه و ساقی بگردانید چشم

که به عمر خود نخوردستم شراب ** خوشتر آید از شرابم زهر ناب

هین به جای می به من زهری دهید ** تا من از خویش و شما زین وا رهید

می نخورده عربده آغاز کرد ** گشته در مجلس گران چون مرگ و درد 3920

هم‌چو اهل نفس و اهل آب و گل ** در جهان بنشسته با اصحاب دل

حق ندارد خاصگان را در کمون ** از می احرار جز در یشربون

عرضه می‌دارند بر محجوب جام ** حس نمی‌یابد از آن غیر کلام

رو همی گرداند از ارشادشان ** که نمی‌بیند به دیده دادشان

گر ز گوشش تا به حلقش ره بدی ** سر نصح اندر درونشان در شدی 3925

چون همه نارست جانش نیست نور ** که افکند در نار سوزان جز قشور