رو همی گرداند از ارشادشان ** که نمی‌بیند به دیده دادشان

گر ز گوشش تا به حلقش ره بدی ** سر نصح اندر درونشان در شدی 3925

چون همه نارست جانش نیست نور ** که افکند در نار سوزان جز قشور

مغز بیرون ماند و قشر گفت رفت ** کی شود از قشر معده گرم و زفت

نار دوزخ جز که قشر افشار نیست ** نار را با هیچ مغزی کار نیست

ور بود بر مغز ناری شعله‌زن ** بهر پختن دان نه بهر سوختن

تا که باشد حق حکیم این قاعده ** مستمر دان در گذشته و نامده 3930

مغز نغز و قشرها مغفور ازو ** مغز را پس چون بسوزد دور ازو

از عنایت گر بکوبد بر سرش ** اشتها آید شراب احمرش

ور نکوبد ماند او بسته‌دهان ** چون فقیه از شرب و بزم این شهان