ور بگفتی مه برآمد بنگرید ** ور بگفتی سبز شد آن شاخ بید

ور بگفتی برگها خوش می‌طپند ** ور بگفتی خوش همی‌سوزد سپند 4025

ور بگفتی گل به بلبل راز گفت ** ور بگفتی شه سر شهناز گفت

ور بگفتی چه همایونست بخت ** ور بگفتی که بر افشانید رخت

ور بگفتی که سقا آورد آب ** ور بگفتی که بر آمد آفتاب

ور بگفتی دوش دیگی پخته‌اند ** یا حوایج از پزش یک لخته‌اند

ور بگفتی هست نانها بی‌نمک ** ور بگفتی عکس می‌گردد فلک 4030

ور بگفتی که به درد آمد سرم ** ور بگفتی درد سر شد خوشترم

گر ستودی اعتناق او بدی ** ور نکوهیدی فراق او بدی

صد هزاران نام گر بر هم زدی ** قصد او و خواه او یوسف بدی