دین من از عشق زنده بودنست ** زندگی زین جان و سر ننگ منست

My religion is, to be (kept) alive by Love: life (derived) from this (animal) soul and head is a disgrace to me.

تیغ هست از جان عاشق گردروب ** زانک سیف افتاد محاء الذنوب 4060

The sword (of Love) sweeps the dust away from the lover's soul, because the sword is a wiper-out of sins.

چون غبار تن بشد ماهم بتافت ** ماه جان من هوای صاف یافت

When the bodily dust is gone, my moon shines: my spirit's moon finds a clear sky.

عمرها بر طبل عشقت ای صنم ** ان فی متی حیاتی می‌زنم

For ages, O adored one, I have been beating the drum of love for thee (to the tune of) ‘Lo, my life depends on my dying.’

دعوی مرغابی کردست جان ** کی ز طوفان بلا دارد فغان

My spirit has boasted that it is a water-bird: how should it lament the flood of tribulation?

بط را ز اشکستن کشتی چه غم ** کشتی‌اش بر آب بس باشد قدم

What cares the duck for shipwreck? Her feet in the water are ship enough.

زنده زین دعوی بود جان و تنم ** من ازین دعوی چگونه تن زنم 4065

My soul and body are (kept) alive by this boast: how should I refrain from making this boast?

خواب می‌بینم ولی در خواب نه ** مدعی هستم ولی کذاب نه

I am dreaming but I am not asleep; I am a boaster but I am not a liar.

گر مرا صد بار تو گردن زنی ** هم‌چو شمعم بر فروزم روشنی

Though you behead me a hundred times, I am like a candle: I will burn brightly (still).

آتش ار خرمن بگیرد پیش و پس ** شب‌روان را خرمن آن ماه بس

Though the stack (of my existence) catch fire (both) in front and behind, the stack (halo) of that Moon is enough for travellers in the night.