بی‌سلاحی در مرو در معرکه ** هم‌چو بی‌باکان مرو در تهلکه

این همه گفتند و گفت آن ناصبور ** که مرا زین گفته‌ها آید نفور

سینه پر آتش مرا چون منقل است ** کشت کامل گشت وقت منجل است 4160

صدر را صبری بد اکنون آن نماد ** بر مقام صبر عشق آتش نشاند

صبر من مرد آن شبی که عشق زاد ** درگذشت او حاضران را عمر باد

ای محدث از خطاب و از خطوب ** زان گذشتم آهن سردی مکوب

سرنگونم هی رها کن پای من ** فهم کو در جمله‌ی اجزای من

اشترم من تا توانم می‌کشم ** چون فتادم زار با کشتن خوشم 4165

پر سر مقطوع اگر صد خندق است ** پیش درد من مزاج مطلق است

من نخواهم زد دگر از خوف و بیم ** این چنین طبل هوا زیر گلیم