آنک او را چشم دل شد دیدبان ** دید خواهد چشم او عین العیان

آنک او را چشم دل شد دیدبان ** دید خواهد چشم او عین العیان 4405

با تواتر نیست قانع جان او ** بل ز چشم دل رسد ایقان او

پس معرف پیش شاه منتجب ** در بیان حال او بگشود لب

گفت شاها صید احسان توست ** پادشاهی کن که بی بیرون شوست

دست در فتراک این دولت زدست ** بر سر سرمست او بر مال دست

گفت شه هر منصبی و ملکتی ** که التماسش هست یابد این فتی 4410

بیست چندان ملک کو شد زان بری ** بخشمش اینجا و ما خود بر سری

گفت تا شاهیت در وی عشق کاشت ** جز هوای تو هوایی کی گذاشت

بندگی تش چنان درخورد شد ** که شهی اندر دل او سرد شد

شاهی و شه‌زادگی در باختست ** از پی تو در غریبی ساختست