سالها هم‌صحبتی و هم‌دمی ** با عناصر داشت جسم آدمی

روح او خود از نفوس و از عقول ** روح اصول خویش را کرده نکول 450

از عقول و از نفوس پر صفا ** نامه می‌آید به جان کای بی‌وفا

یارکان پنج روزه یافتی ** رو ز یاران کهن بر تافتی

کودکان گرچه که در بازی خوشند ** شب کشانشان سوی خانه می‌کشند

شد برهنه وقت بازی طفل خرد ** دزد از ناگه قبا و کفش برد

آن چنان گرم او به بازی در فتاد ** کان کلاه و پیرهن رفتش ز یاد 455

شد شب و بازی او شد بی‌مدد ** رو ندارد کو سوی خانه رود

نی شنیدی انما الدنیا لعب ** باد دادی رخت و گشتی مرتعب

پیش از آنک شب شود جامه بجو ** روز را ضایع مکن در گفت و گو