گلشنی کز گل دمد گردد تباه ** گلشنی کز دل دمد وافر حتاه

گلشنی کز گل دمد گردد تباه ** گلشنی کز دل دمد وافر حتاه 4650

The flowers that bloom from earth become faded; the flowers that bloom from the heart—oh, what a joy!

علم‌های با مزه‌ی دانسته‌مان ** زان گلستان یک دو سه گل‌دسته دان

Know that (all) the delightful sciences known to us are (only) two or three bunches of flowers from that Garden.

زان زبون این دو سه گل دسته‌ایم ** که در گلزار بر خود بسته‌ایم

We are devoted to these two or three bunches of flowers because we have shut the Garden-door on ourselves.

آن‌چنان مفتاح‌ها هر دم بنان ** می‌فتد ای جان دریغا از بنان

Alas, O (dear) soul, (that) on account of (thy greed for) bread such (admirable) keys are always dropping from thy fingers!

ور دمی هم فارغ آرندت ز نان ** گرد چادر گردی و عشق زنان

And if for a moment thou art relieved from preoccupation with bread, thou danglest about the chádar and (givest thyself up to) thy passion for women;

باز استسقات چون شد موج‌زن ** ملک شهری بایدت پر نان و زن 4655

And then, when (the sea of) thy dropsy (lust) breaks into billows, thou must needs have under thy sway a (whole) city full of bread and women.

مار بودی اژدها گشتی مگر ** یک سرت بود این زمانی هفت‌سر

(At first) thou wert (only) a snake: (now) indeed thou hast become a dragon. Thou hadst (only) one head: now thou hast seven heads.

اژدهای هفت‌سر دوزخ بود ** حرص تو دانه‌ست و دوزخ فخ بود

Hell is a seven-headed dragon: thy greed is the bait and Hell the snare.

دام را بدران بسوزان دانه را ** باز کن درهای نو این خانه را

Pull the snare to pieces, burn the bait, open new doors in this (bodily) tenement!

چون تو عاشق نیستی ای نرگدا ** هم‌چو کوهی بی‌خبر داری صدا

O sturdy beggar, unless thou art a lover (of God), thou hast (only) an echo, like the unconscious mountain.