زان زبون این دو سه گل دسته‌ایم ** که در گلزار بر خود بسته‌ایم

We are devoted to these two or three bunches of flowers because we have shut the Garden-door on ourselves.

آن‌چنان مفتاح‌ها هر دم بنان ** می‌فتد ای جان دریغا از بنان

Alas, O (dear) soul, (that) on account of (thy greed for) bread such (admirable) keys are always dropping from thy fingers!

ور دمی هم فارغ آرندت ز نان ** گرد چادر گردی و عشق زنان

And if for a moment thou art relieved from preoccupation with bread, thou danglest about the chádar and (givest thyself up to) thy passion for women;

باز استسقات چون شد موج‌زن ** ملک شهری بایدت پر نان و زن 4655

And then, when (the sea of) thy dropsy (lust) breaks into billows, thou must needs have under thy sway a (whole) city full of bread and women.

مار بودی اژدها گشتی مگر ** یک سرت بود این زمانی هفت‌سر

(At first) thou wert (only) a snake: (now) indeed thou hast become a dragon. Thou hadst (only) one head: now thou hast seven heads.

اژدهای هفت‌سر دوزخ بود ** حرص تو دانه‌ست و دوزخ فخ بود

Hell is a seven-headed dragon: thy greed is the bait and Hell the snare.

دام را بدران بسوزان دانه را ** باز کن درهای نو این خانه را

Pull the snare to pieces, burn the bait, open new doors in this (bodily) tenement!

چون تو عاشق نیستی ای نرگدا ** هم‌چو کوهی بی‌خبر داری صدا

O sturdy beggar, unless thou art a lover (of God), thou hast (only) an echo, like the unconscious mountain.

کوه را گفتار کی باشد ز خود ** عکس غیرست آن صدا ای معتمد 4660

How should the mountain possess a voice of its own? The echo is reflected from another, O trusty man.

گفت تو زان سان که عکس دیگریست ** جمله احوالت به جز هم عکس نیست

In the same fashion as thy speech is the reflexion of another, so all thy feelings are nothing but a reflexion.