آمد او با خویش و استغفار کرد ** با انابت چیز دیگر یار کرد

درد کان از وحشت ایمان بود ** رحم کن کان درد بی‌درمان بود

مر بشر را خود مبا جامه‌ی درست ** چون رهید از صبر در حین صدر جست

مر بشر را پنجه و ناخن مباد ** که نه دین اندیشد آنگه نه سداد 4795

آدمی اندر بلا کشته بهست ** نفس کافر نعمتست و گمرهست

خطاب حق تعالی به عزرائیل علیه‌السلام کی ترا رحم بر کی بیشتر آمد ازین خلایق کی جانشان قبض کردی و جواب دادن عزرائیل حضرت را

حق به عزرائیل می‌گفت ای نقیب ** بر کی رحم آمد ترا از هر کیب

گفت بر جمله دلم سوزد به درد ** لیک ترسم امر را اهمال کرد

تا بگویم کاشکی یزدان مرا ** در عوض قربان کند بهر فتی

گفت بر کی بیشتر رحم آمدت ** از کی دل پر سوز و بریان‌تر شدت 4800

گفت روزی کشتیی بر موج تیز ** من شکستم ز امر تا شد ریز ریز