تا بگویم کاشکی یزدان مرا ** در عوض قربان کند بهر فتی

So that I should say, ‘Would that God might sacrifice me in exchange for the (generous) youth!’”

گفت بر کی بیشتر رحم آمدت ** از کی دل پر سوز و بریان‌تر شدت 4800

God asked, “For whom didst thou feel the greatest pity? On account of whom was thy heart most filled with flame and grilled?”

گفت روزی کشتیی بر موج تیز ** من شکستم ز امر تا شد ریز ریز

“One day,” said he, “by (Thy) command I wrecked a ship on the fierce waves, so that it went to pieces.

پس بگفتی قبض کن جان همه ** جز زنی و غیر طفلی زان رمه

Then Thou bad’st me take the souls of them all, except one woman and one child belonging to that company.

هر دو بر یک تخته‌ای در ماندند ** تخته را آن موج‌ها می‌راندند

The twain were left on a plank, and the plank was being driven on by the waves.

باز گفتی جان مادر قبض کن ** طفل را بگذار تنها ز امر کن

Then Thou saidst, ‘Take the mother's soul and leave the child alone in obedience to the command Be!’

چون ز مادر بسکلیدم طفل را ** خود تو می‌دانی چه تلخ آمد مرا 4805

When I parted the child from its mother, Thou thyself knowest how bitter ’twas to me.

بس بدیدم دود ماتم‌های زفت ** تلخی آن طفل از فکرم نرفت

Often have I seen sighs (heaved) in great mournings, (but) the bitter grief of that child has never gone from my recollection.”

گفت حق آن طفل را از فضل خویش ** موج را گفتم فکن در بیشه‌ایش

God said, “Of My grace I bade the waves cast that child into a forest—

بیشه‌ای پر سوسن و ریحان و گل ** پر درخت میوه‌دار خوش‌اکل

A forest abounding in lilies and sweet basils and roses, full of trees laden with fruit good to eat,