قادری بی‌گاه باشد یا به گاه ** از تو چیزی فوت کی شد ای اله

قادری بی‌گاه باشد یا به گاه ** از تو چیزی فوت کی شد ای اله 555

Whether it be late or early, Thou art omnipotent: when did anything escape Thee, O God?”

شاه لا تاسوا علی ما فاتکم ** کی شود از قدرتش مطلوب گم

The King of (that ye) may not grieve for what hath escaped you —how should the object of (your) desire vanish from (the range of) His power?

حواله کردن مرغ گرفتاری خود را در دام به فعل و مکر و زرق زاهد و جواب زاهد مرغ را

How the bird attributed its being caught in the trap to the artifice and cunning and hypocrisy of the ascetic; and how the ascetic answered the bird.

گفت آن مرغ این سزای او بود ** که فسون زاهدان را بشنود

The bird said, “This is a fit punishment for one who listens to the beguiling talk of ascetics.”

گفت زاهد نه سزای آن نشاف ** کو خورد مال یتیمان از گزاف

“Nay,” said the ascetic; “it is a fit punishment for the greedy wretch who incontinently devours the property of orphans.”

بعد از آن نوحه‌گری آغاز کرد ** که فخ و صیاد لرزان شد ز درد

Afterwards it (the bird) began to lament in such wise that the trap and the fowler trembled at the grief (which it displayed),

کز تناقضهای دل پشتم شکست ** بر سرم جانا بیا می‌مال دست 560

Crying, “My back is broken by the contradictions (conflicting motives) in my heart: come, O Beloved, rub Thy hand on my head.

زیر دست تو سرم را راحتیست ** دست تو در شکربخشی آیتیست

Under Thy hand my head hath a (great) relief (from pain): Thy hand is a miracle in bestowing favour.

سایه‌ی خود از سر من برمدار ** بی‌قرارم بی‌قرارم بی‌قرار

Do not take away Thy shadow (protection) from my head: I am restless, restless, restless.

خوابها بیزار شد از چشم من ** در غمت ای رشک سرو و یاسمن

(All) sorts of sleep have quitted mine eye in my passion for Thee, O Thou who art envied by the cypress and the jasmine.

گر نیم لایق چه باشد گر دمی ** ناسزایی را بپرسی در غمی

Though I am not deserving (of Thy favour), what matter if for a moment Thou ask after an unworthy one (who is) in a (great) anguish?”