در فلان حجره نشین تا نیم‌شب ** تا بیایم نیم‌شب من بی طلب

مرد قربان کرد و نانها بخش کرد ** چون پدید آمد مهش از زیر گرد

شب در آن حجره نشست آن گرمدار ** بر امید وعده‌ی آن یار غار

بعد نصف اللیل آمد یار او ** صادق الوعدانه آن دلدار او 600

عاشق خود را فتاده خفته دید ** اندکی از آستین او درید

گردگانی چندش اندر جیب کرد ** که تو طفلی گیر این می‌باز نرد

چون سحر از خواب عاشق بر جهید ** آستین و گردگانها را بدید

گفت شاه ما همه صدق و وفاست ** آنچ بر ما می‌رسد آن هم ز ماست

ای دل بی‌خواب ما زین ایمنیم ** چون حرس بر بام چوبک می‌زنیم 605

گردگان ما درین مطحن شکست ** هر چه گوییم از غم خود اندکست