گردگانی چندش اندر جیب کرد ** که تو طفلی گیر این می‌باز نرد

چون سحر از خواب عاشق بر جهید ** آستین و گردگانها را بدید

گفت شاه ما همه صدق و وفاست ** آنچ بر ما می‌رسد آن هم ز ماست

ای دل بی‌خواب ما زین ایمنیم ** چون حرس بر بام چوبک می‌زنیم 605

گردگان ما درین مطحن شکست ** هر چه گوییم از غم خود اندکست

عاذلا چند این صلای ماجرا ** پند کم ده بعد ازین دیوانه را

من نخواهم عشوه‌ی هجران شنود ** آزمودم چند خواهم آزمود

هرچه غیر شورش و دیوانگیست ** اندرین ره دوری و بیگانگیست

هین بنه بر پایم آن زنجیر را ** که دریدم سلسله‌ی تدبیر را 610

غیر آن جعد نگار مقبلم ** گر دو صد زنجیر آری بگسلم