گردگانی چندش اندر جیب کرد ** که تو طفلی گیر این می‌باز نرد

And put some walnuts in his lap, saying, “Thou art a child: take these and play a game of dice.”

چون سحر از خواب عاشق بر جهید ** آستین و گردگانها را بدید

When at dawn the lover sprang up from sleep, he saw the (torn) sleeve and the walnuts.

گفت شاه ما همه صدق و وفاست ** آنچ بر ما می‌رسد آن هم ز ماست

He said, “Our king is entirely truth and loyalty: that (disgrace) which is coming upon us is from ourselves alone.”

ای دل بی‌خواب ما زین ایمنیم ** چون حرس بر بام چوبک می‌زنیم 605

O sleepless heart, we (true lovers) are secure from this: we, like guardsmen, are plying our rattles on the roof.

گردگان ما درین مطحن شکست ** هر چه گوییم از غم خود اندکست

Our walnuts are crushed in this mill: whatever we may tell of our anguish, ’tis (but) little.

عاذلا چند این صلای ماجرا ** پند کم ده بعد ازین دیوانه را

O railer, how long (will you continue to give) this invitation to (join in) the business (of the world)? Henceforth do not give advice to a madman.

من نخواهم عشوه‌ی هجران شنود ** آزمودم چند خواهم آزمود

I will not listen to deceitful talk of separation (from the Beloved): I have experienced it: how long shall I experience it?

هرچه غیر شورش و دیوانگیست ** اندرین ره دوری و بیگانگیست

In this Way everything except derangement and madness is (a cause of) farness and alienation (from Him).

هین بنه بر پایم آن زنجیر را ** که دریدم سلسله‌ی تدبیر را 610

Hark, put that fetter on my leg, for I have torn the chain of (rational) consideration to pieces.

غیر آن جعد نگار مقبلم ** گر دو صد زنجیر آری بگسلم

Though you bring two hundred fetters, I will snap (them all) except the curls of my auspicious Beauty.