گردگان ما درین مطحن شکست ** هر چه گوییم از غم خود اندکست

عاذلا چند این صلای ماجرا ** پند کم ده بعد ازین دیوانه را

من نخواهم عشوه‌ی هجران شنود ** آزمودم چند خواهم آزمود

هرچه غیر شورش و دیوانگیست ** اندرین ره دوری و بیگانگیست

هین بنه بر پایم آن زنجیر را ** که دریدم سلسله‌ی تدبیر را 610

غیر آن جعد نگار مقبلم ** گر دو صد زنجیر آری بگسلم

عشق و ناموس ای برادر راست نیست ** بر رد ناموس ای عاشق مه‌ایست

وقت آن آمد که من عریان شوم ** نقش بگذارم سراسر جان شوم

ای عدو شرم و اندیشه بیا ** که دریدم پرده‌ی شرم و حیا

ای ببسته خواب جان از جادوی ** سخت‌دل یارا که در عالم توی 615