از ستاره دیده تصریف هوا ** ناخوشت آید اذا النجم هوی

خود مثرتر نباشد مه ز نان ** ای بسا نان که ببرد عرق جان

خود مثرتر نباشد زهره زآب ** ای بسا آبا که کرد او تن خراب 100

مهر آن در جان تست و پند دوست ** می‌زند بر گوش تو بیرون پوست

پند ما در تو نگیرد ای فلان ** پند تو در ما نگیرد هم بدان

جز مگر مفتاح خاص آید ز دوست ** که مقالید السموات آن اوست

این سخن هم‌چون ستاره‌ست و قمر ** لیک بی‌فرمان حق ندهد اثر

این ستاره‌ی بی‌جهت تاثیر او ** می‌زند بر گوشهای وحی‌جو 105

کی بیایید از جهت تا بی‌جهات ** تا ندراند شما را گرگ مات

آنچنان که لمعه‌ی درپاش اوست ** شمس دنیا در صفت خفاش اوست