گفت خرگوش الامان عذریم هست ** گر دهد عفو خداوندیت دست‌‌

Tavşan dedi ki: “Eğer efendimiz affederlerse aman dileyeceğim, mazeretim var.”

گفت چه عذر ای قصور ابلهان ** این زمان آیند در پیش شهان‌‌

Aslan “Ey ahmaklardan arta kalan, bu ne biçim özür? Padişahlar huzuruna bu zaman mı gelinir?

مرغ بی‌‌وقتی سرت باید برید ** عذر احمق را نمی شاید شنید

Sen vakitsiz öten horozsun başını kesmeli. Ahmağın mazereti dinlenmez.

عذر احمق بدتر از جرمش بود ** عذر نادان زهر هر دانش بود 1160

Ahmağın özrü kabahatinden beter olur. Cahilin özrü her ilmin zehridir.

عذرت ای خرگوش از دانش تهی ** من چه خرگوشم که در گوشم نهی‌‌

Ey tavşan! Senin özründe bilgi yok. Ben tavşan değilim ki kulağıma sokasın” dedi.

گفت ای شه ناکسی را کس شمار ** عذر استم دیده‌‌ای را گوش دار

Tavşan “Padişahım, adam olmayanı da adam sırasına koy; zulüm görenin mazeretine kulak ver!

خاص از بهر زکات جاه خود ** گمرهی را تو مران از راه خود

Hele mevkiinin sadakası olarak yolunu şaşıranı kendi yolundan sürme!

بحر کاو آبی به هر جو می‌‌دهد ** هر خسی را بر سر و رو می‌‌نهد

Bütün ırmaklara su veren deniz bile her çöpü başının üstünde taşır.

کم نخواهد گشت دریا زین کرم ** از کرم دریا نگردد بیش و کم‌‌ 1165

Deniz, bu kereminden dolayı eksilmez; ihsanı yüzünden aşağılaşmaz” dedi.

گفت دارم من کرم بر جای او ** جامه‌‌ی هر کس برم بالای او

Aslan dedi ki: “Ben yerinde ve lâyık olana kerem ve ihsanda bulunurum; herkesin elbisesini boyuna göre biçerim.”