اندر آ مادر که اقبال آمده ست ** اندر آ مادر مده دولت ز دست‌‌

قدرت آن سگ بدیدی اندر آ ** تا ببینی قدرت و لطف خدا

من ز رحمت می‌‌کشانم پای تو ** کز طرب خود نیستم پروای تو

اندر آ و دیگران را هم بخوان ** کاندر آتش شاه بنهاده ست خوان‌‌ 800

اندر آیید ای مسلمانان همه ** غیر عذب دین عذاب است آن همه‌‌

اندر آیید ای همه پروانه‌‌وار ** اندر این بهره که دارد صد بهار

بانگ می‌‌زد در میان آن گروه ** پر همی‌‌شد جان خلقان از شکوه‌‌

خلق خود را بعد از آن بی‌‌خویشتن ** می‌‌فگندند اندر آتش مرد و زن‌‌

بی‌‌موکل بی‌‌کشش از عشق دوست ** ز آن که شیرین کردن هر تلخ از اوست‌‌ 805

تا چنان شد کان عوانان خلق را ** منع می‌‌کردند کاتش در میا