حزم آن باشد که چون دعوت کنند ** تو نگویی مست و خواهان منند

حزم آن باشد که چون دعوت کنند ** تو نگویی مست و خواهان منند 230

دعوت ایشان صفیر مرغ دان ** که کند صیاد در مکمن نهان

مرغ مرده پیش بنهاده که این ** می‌کند این بانگ و آواز و حنین

مرغ پندارد که جنس اوست او ** جمع آید بر دردشان پوست او

جز مگر مرغی که حزمش داد حق ** تا نگردد گیج آن دانه و ملق

هست بی حزمی پشیمانی یقین ** بشنو این افسانه را در شرح این 235

فریفتن روستایی شهری را و بدعوت خواندن بلابه و الحاح بسیار

ای برادر بود اندر ما مضی ** شهریی با روستایی آشنا

روستایی چون سوی شهر آمدی ** خرگه اندر کوی آن شهری زدی

دو مه و سه ماه مهمانش بدی ** بر دکان او و بر خوانش بدی

هر حوایج را که بودش آن زمان ** راست کردی مرد شهری رایگان