پس نکو گفت آن حکیم کامیار ** که تو طفلی خانه پر نقش و نگار

در الهی‌نامه بس اندرز کرد ** که بر آر دودمان خویش گرد

بس کن ای موسی بگو وعده‌ی سوم ** که دل من ز اضطرابش گشت گم

گفت موسی آن سوم ملک دوتو ** دو جهانی خالص از خصم و عدو

بیشتر زان ملک که اکنون داشتی ** کان بد اندر جنگ و این در آشتی 2570

آنک در جنگت چنان ملکی دهد ** بنگر اندر صلح خوانت چون نهد

آن کرم که اندر جفا آنهات داد ** در وفا بنگر چه باشد افتقاد

گفت ای موسی چهارم چیست زود ** بازگو صبرم شد و حرصم فزود

گفت چارم آنک مانی تو جوان ** موی هم‌چون قیر و رخ چون ارغوان

رنگ و بو در پیش ما بس کاسدست ** لیک تو پستی سخن کردیم پست 2575