English    Türkçe    فارسی   

1
106-130

  • دید رنج و کشف شد بر وی نهفت ** لیک پنهان کرد و با سلطان نگفت‌‌
  • He saw the pain, and the secret became open to him, but he concealed it and did not tell the king.
  • رنجش از صفرا و از سودا نبود ** بوی هر هیزم پدید آید ز دود
  • Her pain was not from yellow or black bile: the smell of every firewood appears from the smoke.
  • دید از زاریش کو زار دل است ** تن خوش است و او گرفتار دل است‌‌
  • From her sore grief he perceived that she was heart-sore; well in body, but stricken in heart.
  • عاشقی پیداست از زاری دل ** نیست بیماری چو بیماری دل‌‌
  • Being in love is made manifest by soreness of heart: there is no sickness like heartsickness.
  • علت عاشق ز علتها جداست ** عشق اصطرلاب اسرار خداست‌‌ 110
  • The lover's ailment is separate from all other ailments: love is the astrolabe of the mysteries of God.
  • عاشقی گر زین سر و گر ز ان سر است ** عاقبت ما را بدان سر رهبر است‌‌
  • Whether love be from this (earthly) side or from that (heavenly) side, in the end it leads us yonder.
  • هر چه گویم عشق را شرح و بیان ** چون به عشق آیم خجل گردم از آن‌‌
  • Whatsoever I say in exposition and explanation of Love, when I come to Love (itself) I am ashamed of that (explanation).
  • گر چه تفسیر زبان روشن‌‌گر است ** لیک عشق بی‌‌زبان روشن‌‌تر است‌‌
  • Although the commentary of the tongue makes (all) clear, yet tongueless love is clearer.
  • چون قلم اندر نوشتن می‌‌شتافت ** چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت‌‌
  • Whilst the pen was making haste in writing, it split upon itself as soon as it came to Love.
  • عقل در شرحش چو خر در گل بخفت ** شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت‌‌ 115
  • In expounding it (Love), the intellect lay down (helplessly) like an ass in the mire: it was Love (alone) that uttered the explanation of love and loverhood.
  • آفتاب آمد دلیل آفتاب ** گر دلیلت باید از وی رو متاب‌‌
  • The proof of the sun is the sun (himself): if thou require the proof, do not avert thy face from him!
  • از وی ار سایه نشانی می‌‌دهد ** شمس هر دم نور جانی می‌‌دهد
  • If the shadow gives an indication of him, the sun (himself) gives spiritual light every moment.
  • سایه خواب آرد ترا همچون سمر ** چون بر آید شمس انشق القمر
  • The shadow, like chat in the night-hours, brings sleep to thee; when the sun rises the moon is cloven asunder.
  • خود غریبی در جهان چون شمس نیست ** شمس جان باقیی کش امس نیست‌‌
  • There is nothing in the world so wondrous strange as the Sun, the everlasting spiritual Sun which hath no yesterday.
  • شمس در خارج اگر چه هست فرد ** می‌‌توان هم مثل او تصویر کرد 120
  • Although the external sun is unique, still it is possible to imagine one resembling it;
  • شمس جان کاو خارج آمد از اثیر ** نبودش در ذهن و در خارج نظیر
  • But the Sun by which the aether was brought into existence hath no peer.
  • در تصور ذات او را گنج کو ** تا در آید در تصور مثل او
  • Where is room in the imagination for His essence, that the like of Him should come into the imagination?
  • چون حدیث روی شمس الدین رسید ** شمس چارم آسمان سر در کشید
  • When news arrived of the face of Shamsu’ddín (the Sun of the Religion), the sun of the fourth heaven drew in its head (hid itself for shame).
  • واجب آید چون که آمد نام او ** شرح کردن رمزی از انعام او
  • Since his name has come (to my lips), it behoves me to set forth some hint of his bounty.
  • این نفس جان دامنم بر تافته ست ** بوی پیراهان یوسف یافته ست‌‌ 125
  • At this moment my Soul has plucked my skirt: he has caught the perfume of Joseph's vest.
  • از برای حق صحبت سالها ** باز گو حالی از آن خوش حالها
  • (He said): “For the sake of our years of companionship, recount one of those sweet ecstasies,
  • تا زمین و آسمان خندان شود ** عقل و روح و دیده صد چندان شود
  • That earth and heaven may laugh (with joy), that intellect and spirit and eye may increase a hundredfold.”
  • لا تکلفنی فإنی فی الفنا ** کلت أفهامی فلا أحصی ثنا
  • (I said): “Do not lay tasks on me, for I have passed away from myself (faná); my apprehensions are blunted and I know not how to praise.
  • کل شی‌‌ء قاله غیر المفیق ** إن تکلف أو تصلف لا یلیق‌‌
  • Everything that is said by one who has not returned to consciousness, if he constrains himself or boastfully exaggerates, is unseemly.
  • من چه گویم یک رگم هشیار نیست ** شرح آن یاری که او را یار نیست‌‌ 130
  • How should I—not a vein of mine is sensible—describe that Friend who hath no peer?