هم زبانی خویشی و پیوندی است ** مرد با نامحرمان چون بندی است‌‌

هم زبانی خویشی و پیوندی است ** مرد با نامحرمان چون بندی است‌‌ 1205

ای بسا هندو و ترک هم زبان ** ای بسا دو ترک چون بیگانگان‌‌

پس زبان محرمی خود دیگر است ** هم دلی از هم زبانی بهتر است‌‌

غیر نطق و غیر ایما و سجل ** صد هزاران ترجمان خیزد ز دل‌‌

جمله مرغان هر یکی اسرار خود ** از هنر وز دانش و از کار خود

با سلیمان یک به یک وامی‌‌نمود ** از برای عرضه خود را می‌‌ستود 1210

از تکبر نی و از هستی خویش ** بهر آن تا ره دهد او را به پیش‌‌

چون بباید برده‌‌ای را خواجه‌‌ای ** عرضه دارد از هنر دیباجه‌‌ای‌‌

چون که دارد از خریداریش ننگ ** خود کند بیمار و کر و شل و لنگ‌‌

نوبت هدهد رسید و پیشه‌‌اش ** و آن بیان صنعت و اندیشه‌‌اش‌‌

گفت ای شه یک هنر کان کهتر است ** باز گویم گفت کوته بهتر است‌‌ 1215

گفت بر گو تا کدام است آن هنر ** گفت من آن گه که باشم اوج بر

بنگرم از اوج با چشم یقین ** من ببینم آب در قعر زمین‌‌

تا کجایست و چه عمق استش چه رنگ ** از چه می‌‌جوشد ز خاکی یا ز سنگ‌‌

ای سلیمان بهر لشکرگاه را ** در سفر می‌‌دار این آگاه را

پس سلیمان گفت ای نیکو رفیق ** در بیابانهای بی‌‌آب عمیق‌‌ 1220

طعنه‌‌ی زاغ در دعوی هدهد

زاغ چون بشنود آمد از حسد ** با سلیمان گفت کاو کژ گفت و بد

از ادب نبود به پیش شه مقال ** خاصه خود لاف دروغین و محال‌‌

گر مر او را این نظر بودی مدام ** چون ندیدی زیر مشتی خاک دام‌‌

چون گرفتار آمدی در دام او ** چون قفس اندر شدی ناکام او

پس سلیمان گفت ای هدهد رواست ** کز تو در اول قدح این درد خاست‌‌ 1225

چون نمایی مستی ای خورده تو دوغ ** پیش من لافی زنی آن گه دروغ‌‌

جواب گفتن هدهد طعنه‌‌ی زاغ را

گفت ای شه بر من عور گدای ** قول دشمن مشنو از بهر خدای‌‌

گر به بطلان است دعوی کردنم ** من نهادم سر ببر این گردنم‌‌

زاغ کاو حکم قضا را منکر است ** گر هزاران عقل دارد کافر است‌‌