اسم هر چیزی بر ما ظاهرش ** اسم هر چیزی بر خالق سرش‌‌

نزد موسی نام چوبش بد عصا ** نزد خالق بود نامش اژدها 1240

بد عمر را نام اینجا بت پرست ** لیک مومن بود نامش در الست‌‌

آن که بد نزدیک ما نامش منی ** پیش حق این نقش بد که با منی‌‌

صورتی بود این منی اندر عدم ** پیش حق موجود نه بیش و نه کم‌‌

حاصل آن آمد حقیقت نام ما ** پیش حضرت کان بود انجام ما

مرد را بر عاقبت نامی نهد ** نه بر آن کاو عاریت نامی نهد 1245

چشم آدم چون به نور پاک دید ** جان و سر نامها گشتش پدید

چون ملک انوار حق در وی بیافت ** در سجود افتاد و در خدمت شتافت‌‌

مدح این آدم که نامش می‌‌برم ** قاصرم گر تا قیامت بشمرم‌‌

این همه دانست و چون آمد قضا ** دانش یک نهی شد بر وی خطا

کای عجب نهی از پی تحریم بود ** یا به تاویلی بد و توهیم بود 1250

در دلش تاویل چون ترجیح یافت ** طبع در حیرت سوی گندم شتافت‌‌

باغبان را خار چون در پای رفت ** دزد فرصت یافت، کالا برد تفت‌‌

چون ز حیرت رست باز آمد به راه ** دید برده دزد رخت از کارگاه‌‌

ربنا إنا ظلمنا گفت و آه ** یعنی آمد ظلمت و گم گشت راه‌‌

پس قضا ابری بود خورشید پوش ** شیر و اژدرها شود زو همچو موش‌‌ 1255

من اگر دامی نبینم گاه حکم ** من نه تنها جاهلم در راه حکم‌‌

ای خنک آن کاو نکو کاری گرفت ** زور را بگذاشت او زاری گرفت‌‌

گر قضا پوشد سیه همچون شبت ** هم قضا دستت بگیرد عاقبت‌‌

گر قضا صد بار قصد جان کند ** هم قضا جانت دهد درمان کند

این قضا صد بار اگر راهت زند ** بر فراز چرخ خرگاهت زند 1260

از کرم دان این که می‌‌ترساندت ** تا به ملک ایمنی بنشاندت‌‌

این سخن پایان ندارد گشت دیر ** گوش کن تو قصه‌‌ی خرگوش و شیر

پای واپس کشیدن خرگوش از شیر چون نزدیک چاه رسید

چون که نزد چاه آمد شیر دید ** کز ره آن خرگوش ماند و پا کشید