وانگردد از ره آن تیر ای پسر ** بند باید کرد سیلی را ز سر

چون گذشت از سر جهانی را گرفت ** گر جهان ویران کند نبود شگفت‌‌ 1660

فعل را در غیب اثرها زادنی است ** و آن موالیدش به حکم خلق نیست‌‌

بی‌‌شریکی جمله مخلوق خداست ** آن موالید ار چه نسبتشان به ماست‌‌

زید پرانید تیری سوی عمر ** عمر را بگرفت تیرش همچو نمر

مدت سالی همی‌‌زایید درد ** دردها را آفریند حق نه مرد

زید رامی آن دم ار مرد از وجل ** دردها می‌‌زاید آن جا تا اجل‌‌ 1665

ز آن موالید وجع چون مرد او ** زید را ز اول سبب قتال گو

آن وجعها را بدو منسوب دار ** گر چه هست آن جمله صنع کردگار

همچنین کشت و دم و دام و جماع ** آن موالید است حق را مستطاع‌‌

اولیا را هست قدرت از اله ** تیر جسته باز آرندش ز راه‌‌

بسته درهای موالید از سبب ** چون پشیمان شد ولی ز آن دست رب‌‌ 1670

گفته ناگفته کند از فتح باب ** تا از آن نه سیخ سوزد نه کباب‌‌

از همه دلها که آن نکته شنید ** آن سخن را کرد محو و ناپدید

گرت برهان باید و حجت مها ** باز خوان من آية أو ننسها

آیت أنسوکم ذکری بخوان ** قدرت نسیان نهادنشان بدان‌‌

چون به تذکیر و به نسیان قادراند ** بر همه دلهای خلقان قاهراند 1675

چون به نسیان بست او راه نظر ** کار نتوان کرد ور باشد هنر

خلتم سخریه اهل السمو ** از نبی خوانید تا أنسوکم‌‌

صاحب ده پادشاه جسمهاست ** صاحب دل شاه دلهای شماست‌‌

فرع دید آمد عمل بی‌‌هیچ شک ** پس نباشد مردم الا مردمک‌‌

من تمام این نیارم گفت از آن ** منع می‌‌آید ز صاحب مرکزان‌‌ 1680

چون فراموشی خلق و یادشان ** با وی است و او رسد فریادشان‌‌

صد هزاران نیک و بد را آن بهی ** می‌‌کند هر شب ز دلهاشان تهی‌‌

روز دلها را از آن پر می‌‌کند ** آن صدفها را پر از در می‌‌کند