-
ای خدا ای فضل تو حاجت روا ** با تو یاد هیچ کس نبود روا 1880
- O God, O Thou whose bounty fulfils (every) need, it is not allowable to mention any one beside Thee.
-
این قدر ارشاد تو بخشیدهای ** تا بدین بس عیب ما پوشیدهای
- This amount of guidance Thou hast bestowed (upon us); till this (present time) Thou hast covered up many a fault of ours.
-
قطرهای دانش که بخشیدی ز پیش ** متصل گردان به دریاهای خویش
- Cause the drop of knowledge which Thou gavest (us) heretofore to become united with Thy seas.
-
قطرهای علم است اندر جان من ** وارهانش از هوا وز خاک تن
- In my soul there is a drop of knowledge: deliver it from sensuality and from the body's clay,
-
پیش از آن کاین خاکها خسفش کنند ** پیش از آن کاین بادها نشفش کنند
- Before these clays drink it up, before these winds absorb it,
-
گر چه چون نشفش کند تو قادری ** کش از ایشان واستانی واخری 1885
- Although, when they absorb it, Thou art able to take it back from them and redeem it.
-
قطرهای کاو در هوا شد یا که ریخت ** از خزینهی قدرت تو کی گریخت
- The drop that vanished in the air or was spilled (on the earth)—when did it flee (escape) from the storehouse of Thy omnipotence?
-
گر در آید در عدم یا صد عدم ** چون بخوانیش او کند از سر قدم
- If it enter into non-existence or a hundred non-existences, it will make a foot of its head (will return in headlong haste) when Thou callest it.
-
صد هزاران ضد ضد را میکشد ** بازشان حکم تو بیرون میکشد
- Hundreds of thousands of opposites are killing their opposites: Thy decree is drawing them forth again (from non-existence).
-
از عدمها سوی هستی هر زمان ** هست یا رب کاروان در کاروان
- There is caravan on caravan, O Lord, (speeding) continually from non-existence towards existence.
-
خاصه هر شب جمله افکار و عقول ** نیست گردد غرق در بحر نغول 1890
- In particular, every night all thoughts and understandings become naught, plunged in the deep Sea;
-
باز وقت صبح آن اللهیان ** بر زنند از بحر سر چون ماهیان
- Again at the time of dawn those Divine ones lift up their heads from the Sea, like fishes.
-
در خزان آن صد هزاران شاخ و برگ ** از هزیمت رفته در دریای مرگ
- In autumn the myriads of boughs and leaves go in rout into the sea of Death,
-
زاغ پوشیده سیه چون نوحهگر ** در گلستان نوحه کرده بر خضر
- (While) in the garden the crow clothed in black like a mourner makes lament over the (withered) greenery.
-
باز فرمان آید از سالار ده ** مر عدم را کانچه خوردی باز ده
- Again from the Lord of the land comes the edict (saying) to Non-existence, “Give back what thou hast devoured!
-
آن چه خوردی واده ای مرگ سیاه ** از نبات و دارو و برگ و گیاه 1895
- Give up, O black Death, what thou hast devoured of plants and healing herbs and leaves and grass!”
-
ای برادر عقل یک دم با خود آر ** دم به دم در تو خزان است و بهار
- O brother, collect thy wits for an instant (and think): from moment to moment (incessantly) there is autumn and spring within thee.
-
باغ دل را سبز و تر و تازه بین ** پر ز غنچهی ورد و سرو و یاسمین
- Behold the garden of the heart, green and moist and fresh, full f buds and roses and ctpresses and jasmines;
-
ز انبهی برگ پنهان گشته شاخ ** ز انبهی گل نهان صحرا و کاخ
- Boughs hidden by the multitude of leaves, vast plain and high palace hidden by the multitude of flowers.
-
این سخنهایی که از عقل کل است ** بوی آن گلزار و سرو و سنبل است
- These words, which are from Universal Reason, are the scent of those flowers and cypresses and hyacinths.
-
بوی گل دیدی که آن جا گل نبود ** جوش مل دیدی که آن جا مل نبود 1900
- Didst thou (ever) smell the scent of a rose where no rose was? Didst thou (ever) see the foaming of wine where no wine was?
-
بو قلاووز است و رهبر مر ترا ** میبرد تا خلد و کوثر مر ترا
- The scent is thy guide and conducts thee on thy way: it will bring thee to Eden and Kawthar.
-
بو دوای چشم باشد نور ساز ** شد ز بویی دیدهی یعقوب باز
- The scent is a remedy for the (sightless) eye; (it is) light-making: the eye of Jacob was opened by a scent.
-
بوی بد مر دیده را تاری کند ** بوی یوسف دیده را یاری کند
- The foul scent darkens the eye, the scent of Joseph succours the eye.
-
تو که یوسف نیستی یعقوب باش ** همچو او با گریه و آشوب باش
- Thou who art not a Joseph, be a Jacob: be (familiar), like him, with weeping and sore distress.