آن خزان نزد خدا نفس و هواست ** عقل و جان عین بهار است و بقاست‌‌

مر ترا عقل است جزوی در نهان ** کامل العقلی بجو اندر جهان‌‌

جزو تو از کل او کلی شود ** عقل کل بر نفس چون غلی شود

پس به تاویل این بود کانفاس پاک ** چون بهار است و حیات برگ و تاک‌‌

از حدیث اولیا نرم و درشت ** تن مپوشان ز آن که دینت راست پشت‌‌ 2055

گرم گوید سرد گوید خوش بگیر ** تا ز گرم و سرد بجهی وز سعیر

گرم و سردش نو بهار زندگی است ** مایه‌‌ی صدق و یقین و بندگی است‌‌

ز آن که زو بستان جانها زنده است ** این جواهر بحر دل آگنده است‌‌

بر دل عاقل هزاران غم بود ** گر ز باغ دل خلالی کم شود

پرسیدن صدیقه (س) از پیامبر (ص) که سر باران امروزینه چه بود

گفت صدیقه که ای زبده‌‌ی وجود ** حکمت باران امروزین چه بود 2060

این ز بارانهای رحمت بود یا ** بهر تهدید است و عدل کبریا

این از آن لطف بهاریات بود ** یا ز پاییزی پر آفات بود

گفت این از بهر تسکین غم است ** کز مصیبت بر نژاد آدم است‌‌

گر بر آن آتش بماندی آدمی ** بس خرابی در فتادی و کمی‌‌

این جهان ویران شدی اندر زمان ** حرصها بیرون شدی از مردمان‌‌ 2065

استن این عالم ای جان غفلت است ** هوشیاری این جهان را آفت است‌‌

هوشیاری ز آن جهان است و چو آن ** غالب آید پست گردد این جهان‌‌

هوشیاری آفتاب و حرص یخ ** هوشیاری آب و این عالم وسخ‌‌

ز آن جهان اندک ترشح می‌‌رسد ** تا نغرد در جهان حرص و حسد

گر ترشح بیشتر گردد ز غیب ** نی هنر ماند در این عالم نه عیب‌‌ 2070

این ندارد حد سوی آغاز رو ** سوی قصه‌‌ی مرد مطرب باز رو

بقیه‌‌ی قصه‌‌ی پیر چنگی و بیان مخلص آن‌‌

مطربی کز وی جهان شد پر طرب ** رسته ز آوازش خیالات عجب‌‌

از نوایش مرغ دل پران شدی ** وز صدایش هوش جان حیران شدی‌‌

چون بر آمد روزگار و پیر شد ** باز جانش از عجز پشه‌‌گیر شد

پشت او خم گشت همچون پشت خم ** ابروان بر چشم همچون پالدم‌‌ 2075