پیر چنگی کی بود خاص خدا ** حبذا ای سر پنهان حبذا

بار دیگر گرد گورستان بگشت ** همچو آن شیر شکاری گرد دشت‌‌

چون یقین گشتش که غیر پیر نیست ** گفت در ظلمت دل روشن بسی است‌‌

آمد او با صد ادب آن جا نشست ** بر عمر عطسه فتاد و پیر جست‌‌ 2175

مر عمر را دید و ماند اندر شگفت ** عزم رفتن کرد و لرزیدن گرفت‌‌

گفت در باطن خدایا از تو داد ** محتسب بر پیرکی چنگی فتاد

چون نظر اندر رخ آن پیر کرد ** دید او را شرمسار و روی زرد

پس عمر گفتش مترس از من مرم ** کت بشارتها ز حق آورده‌‌ام‌‌

چند یزدان مدحت خوی تو کرد ** تا عمر را عاشق روی تو کرد 2180

پیش من بنشین و مهجوری مساز ** تا به گوشت گویم از اقبال راز

حق سلامت می‌‌کند می‌‌پرسدت ** چونی از رنج و غمان بی‌‌حدت‌‌

نک قراضه‌‌ی چند ابریشم بها ** خرج کن این را و باز اینجا بیا

پیر لرزان گشت چون این را شنید ** دست می‌‌خایید و بر خود می‌‌تپید

بانگ می‌‌زد کای خدای بی‌‌نظیر ** بس که از شرم آب شد بی‌‌چاره پیر 2185

چون بسی بگریست و از حد رفت درد ** چنگ را زد بر زمین و خرد کرد

گفت ای بوده حجابم از اله ** ای مرا تو راه زن از شاه راه‌‌

ای بخورده خون من هفتاد سال ** ای ز تو رویم سیه پیش کمال‌‌

ای خدای با عطای با وفا ** رحم کن بر عمر رفته در جفا

داد حق عمری که هر روزی از آن ** کس نداند قیمت آن در جهان‌‌ 2190

خرج کردم عمر خود را دم‌‌به‌‌دم ** در دمیدم جمله را در زیر و بم‌‌

آه کز یاد ره و پرده‌‌ی عراق ** رفت از یادم دم تلخ فراق‌‌

وای کز تری زیر افکند خرد ** خشک شد کشت دل من دل بمرد

وای کز آواز این بیست و چهار ** کاروان بگذشت و بی‌‌گه شد نهار

ای خدا فریاد زین فریادخواه ** داد خواهم نه ز کس زین داد خواه‌‌ 2195

داد خود از کس نیابم جز مگر ** ز آن که او از من به من نزدیکتر