ای خدا فریاد زین فریادخواه ** داد خواهم نه ز کس زین داد خواه‌‌

ای خدا فریاد زین فریادخواه ** داد خواهم نه ز کس زین داد خواه‌‌ 2195

داد خود از کس نیابم جز مگر ** ز آن که او از من به من نزدیکتر

کاین منی از وی رسد دم دم مرا ** پس و را بینم چو این شد کم مرا

همچو آن کاو با تو باشد زر شمر ** سوی او داری نه سوی خود نظر

گردانیدن عمر نظر او را از مقام گریه که هستی است به مقام استغراق که نیستی است‌‌

پس عمر گفتش که این زاری تو ** هست هم آثار هشیاری تو

راه فانی گشته راهی دیگر است ** ز آن که هشیاری گناهی دیگر است‌‌ 2200

هست هشیاری ز یاد ما مضی ** ماضی و مستقبلت پرده‌‌ی خدا

آتش اندر زن به هر دو تا به کی ** پر گره باشی از این هر دو چو نی‌‌

تا گره با نی بود هم راز نیست ** همنشین آن لب و آواز نیست‌‌

چون به طوفی خود به طوفی مرتدی ** چون به خانه آمدی هم با خودی‌‌

ای خبرهات از خبر ده بی‌‌خبر ** توبه‌‌ی تو از گناه تو بتر 2205

ای تو از حال گذشته توبه جو ** کی کنی توبه از این توبه بگو

گاه بانگ زیر را قبله کنی ** گاه گریه‌‌ی زار را قبله زنی‌‌

چون که فاروق آینه‌‌ی اسرار شد ** جان پیر از اندرون بیدار شد

همچو جان بی‌‌گریه و بی‌‌خنده شد ** جانش رفت و جان دیگر زنده شد

حیرتی آمد درونش آن زمان ** که برون شد از زمین و آسمان‌‌ 2210

جستجویی از ورای جستجو ** من نمی‌‌دانم تو می‌‌دانی بگو

حال و قالی از ورای حال و قال ** غرقه گشته در جمال ذو الجلال‌‌

غرقه‌‌ای نه که خلاصی باشدش ** یا بجز دریا کسی بشناسدش‌‌

عقل جزو از کل گویا نیستی ** گر تقاضا بر تقاضا نیستی‌‌

چون تقاضا بر تقاضا می‌‌رسد ** موج آن دریا بدین جا می‌‌رسد 2215

چون که قصه‌‌ی حال پیر اینجا رسید ** پیر و حالش روی در پرده کشید

پیر دامن را ز گفت‌‌وگو فشاند ** نیم گفته در دهان ما بماند

از پی این عیش و عشرت ساختن ** صد هزاران جان بشاید باختن‌‌

در شکار بیشه‌‌ی جان باز باش ** همچو خورشید جهان جان‌‌باز باش‌‌