ابلهان گفتند مردی بیش نیست ** وای آن کاو عاقبت اندیش نیست‌‌

حقیر و بی‌‌خصم دیدن دیده‌‌های حس صالح و ناقه‌‌ی صالح را، چون خواهد که حق لشکری را هلاک کند در نظر ایشان حقیر نماید خصمان را و اندک اگر چه غالب باشد آن خصم و يقللکم فی أعينهم ليقضي الله أمرا کان مفعولا

ناقه‌‌ی صالح به صورت بد شتر ** پی بریدندش ز جهل آن قوم مر

از برای آب چون خصمش شدند ** نان کور و آب کور ایشان بدند 2510

ناقة الله آب خورد از جوی و میغ ** آب حق را داشتند از حق دریغ‌‌

ناقه‌‌ی صالح چو جسم صالحان ** شد کمینی در هلاک طالحان‌‌

تا بر آن امت ز حکم مرگ و درد ** ناقة الله و سقیاها چه کرد

شحنه‌‌ی قهر خدا ز یشان بجست ** خونبهای اشتری شهری درست‌‌

روح همچون صالح و تن ناقه است ** روح اندر وصل و تن در فاقه است‌‌ 2515

روح صالح قابل آفات نیست ** زخم بر ناقه بود بر ذات نیست‌‌

کس نیابد بر دل ایشان ظفر ** بر صدف آمد ضرر نی بر گهر

روح صالح قابل آزار نیست ** نور یزدان سغبه‌‌ی کفار نیست‌‌

حق از آن پیوست با جسمی نهان ** تاش آزارند و بینند امتحان‌‌

بی‌‌خبر کآزار این آزار اوست ** آب این خم متصل با آب جوست‌‌ 2520

ز آن تعلق کرد با جسمی اله ** تا که گردد جمله عالم را پناه‌‌

ناقه‌‌ی جسم ولی را بنده باش ** تا شوی با روح صالح خواجه‌‌تاش‌‌

گفت صالح چون که کردید این حسد ** بعد سه روز از خدا نقمت رسد

بعد سه روز دگر از جان ستان ** آفتی آید که دارد سه نشان‌‌

رنگ روی جمله تان گردد دگر ** رنگ رنگ مختلف اندر نظر 2525

روز اول رویتان چون زعفران ** در دوم رو سرخ همچون ارغوان‌‌

در سوم گردد همه روها سیاه ** بعد از آن اندر رسد قهر اله‌‌

گر نشان خواهید از من زین وعید ** کره‌‌ی ناقه به سوی که دوید

گر توانیدش گرفتن چاره هست ** ور نه خود مرغ امید از دام جست‌‌

کس نتانست اندر آن کره رسید ** رفت در کهسارها شد ناپدید 2530

گفت دیدید آن قضا مبرم شده ست ** صورت اومید را گردن زده ست‌‌

کره‌‌ی ناقه چه باشد خاطرش ** که بجا آرید ز احسان و برش‌‌