صاف کرده حق دلم را چون سما ** روفته از خاطرم جور شما

در نصیحت من شده بار دگر ** گفته امثال و سخنها چون شکر

شیر تازه از شکر انگیخته ** شیر و شهدی با سخن آمیخته‌‌

در شما چون زهر گشته آن سخن ** ز آن که زهرستان بدید از بیخ و بن‌‌

چون شوم غمگین که غم شد سر نگون ** غم شما بودید ای قوم حرون‌‌ 2555

هیچ کس بر مرگ غم نوحه کند ** ریش سر چون شد کسی مو بر کند

رو به خود کرد و بگفت ای نوحه‌‌گر ** نوحه‌‌ات را می‌‌نیرزد آن نفر

کژ مخوان ای راست خواننده‌‌ی مبین ** کیف آسی قل لقوم ظالمین‌‌

باز اندر چشم و دل او گریه یافت ** رحمتی بی‌‌علتی در وی بتافت‌‌

قطره می‌‌بارید و حیران گشته بود ** قطره‌‌ی بی‌‌علت از دریای جود 2560

عقل او می‌‌گفت کین گریه ز چیست ** بر چنان افسوسیان شاید گریست‌‌

بر چه می‌‌گریی بگو بر فعلشان ** بر سپاه کینه توز بدنشان‌‌

بر دل تاریک پر زنگارشان ** بر زبان زهر همچون مارشان‌‌

بر دم و دندان سگسارانه‌‌شان ** بر دهان و چشم کژدم خانه‌‌شان‌‌

بر ستیز و تسخر و افسوسشان ** شکر کن چون کرد حق محبوسشان‌‌ 2565

دستشان کژ پایشان کژ چشم کژ ** مهرشان کژ صلح‌‌شان کژ خشم کژ

از پی تقلید و معقولات نقل ** پا نهاده بر جمال پیر عقل‌‌

پیر خر نی جمله گشته پیر خر ** از ریای چشم و گوش همدگر

از بهشت آورد یزدان بردگان ** تا نمایدشان سقر پروردگان‌‌

در معنی آن که مرج البحرين يلتقیان بينهما برزخ لا يبغیان

اهل نار و خلد را بین هم دکان ** در میانشان برزخ لا یبغیان‌‌ 2570

اهل نار و اهل نور آمیخته ** در میانشان کوه قاف انگیخته‌‌

همچو در کان خاک و زر کرد اختلاط ** در میانشان صد بیابان و رباط

همچنان که عقد در در و شبه ** مختلط چون میهمان یک شبه‌‌

بحر را نیمیش شیرین چون شکر ** طعم شیرین رنگ روشن چون قمر

نیم دیگر تلخ همچون زهر مار ** طمع تلخ و رنگ مظلم قیروار 2575