پس سلیمان همتی باید که او ** بگذرد زین صد هزاران رنگ و بو

با چنان قوت که او را بود هم ** موج آن ملکش فرومی‌‌بست دم‌‌ 2610

چون بر او بنشست زین اندوه گرد ** بر همه شاهان عالم رحم کرد

شد شفیع و گفت این ملک و لوا ** با کمالی ده که دادی مر مرا

هر که را بدهی و بکنی آن کرم ** او سلیمان است و آن کس هم منم‌‌

او نباشد بعدی او باشد معی ** خود معی چه بود منم بی‌‌مدعی‌‌

شرح این فرض است گفتن لیک من ** باز می‌‌گردم به قصه‌‌ی مرد و زن‌‌ 2615

مخلص ماجرای عرب و جفت او

ماجرای مرد و زن را مخلصی ** باز می‌‌جوید درون مخلصی‌‌

ماجرای مرد و زن افتاد نقل ** آن مثال نفس خود می‌‌دان و عقل‌‌

این زن و مردی که نفس است و خرد ** نیک بایسته ست بهر نیک و بد

وین دو بایسته در این خاکی سرا ** روز و شب در جنگ و اندر ماجرا

زن همی‌‌خواهد هویج خانگاه ** یعنی آب رو و نان و خوان و جاه‌‌ 2620

نفس همچون زن پی چاره‌‌گری ** گاه خاکی گاه جوید سروری‌‌

عقل خود زین فکرها آگاه نیست ** در دماغش جز غم الله نیست‌‌

گر چه سر قصه این دانه ست و دام ** صورت قصه شنو اکنون تمام‌‌

گر بیان معنوی کافی شدی ** خلق عالم عاطل و باطل بدی‌‌

گر محبت فکرت و معنیستی ** صورت روزه و نمازت نیستی‌‌ 2625

هدیه‌‌های دوستان با همدیگر ** نیست اندر دوستی الا صور

تا گواهی داده باشد هدیه‌ها ** بر محبتهای مضمر در خفا

ز آن که احسانهای ظاهر شاهدند ** بر محبتهای سر ای ارجمند

شاهدت گه راست باشد گه دروغ ** مست گاهی از می و گاهی ز دوغ‌‌

دوغ خورده مستیی پیدا کند ** های و هوی و سر گرانیها کند 2630

آن مرایی در صیام و در صلاست ** تا گمان آید که او مست ولاست‌‌

حاصل افعال برونی دیگر است ** تا نشان باشد بر آن چه مضمر است‌‌

یا رب آن تمییز ده ما را به خواست ** تا شناسیم آن نشان کژ ز راست‌‌