پیر را بگزین که بی‌‌پیر این سفر ** هست بس پر آفت و خوف و خطر

آن رهی که بارها تو رفته‌‌ای ** بی‌‌قلاووز اندر آن آشفته‌‌ای‌‌

پس رهی را که ندیده ستی تو هیچ ** هین مرو تنها ز رهبر سر مپیچ‌‌ 2945

گر نباشد سایه‌‌ی او بر تو گول ** پس ترا سر گشته دارد بانگ غول‌‌

غولت از ره افکند اندر گزند ** از تو داهی‌‌تر در این ره بس بدند

از نبی بشنو ضلال رهروان ** که چشان کرد آن بلیس بد روان‌‌

صد هزاران ساله راه از جاده دور ** بردشان و کردشان ادبار و عور

استخوانهاشان ببین و مویشان ** عبرتی گیر و مران خر سویشان‌‌ 2950

گردن خر گیر و سوی راه کش ** سوی ره‌‌بانان و ره دانان خوش‌‌

هین مهل خر را و دست از وی مدار ** ز آن که عشق اوست سوی سبزه‌‌زار

گر یکی دم تو به غفلت واهلیش ** او رود فرسنگ‌‌ها سوی حشیش‌‌

دشمن راه است خر مست علف ** ای که بس خر بنده را کرد او تلف‌‌

گر ندانی ره هر آن چه خر بخواست ** عکس آن کن خود بود آن راه راست‌‌ 2955

شاوروهن پس آن گه خالفوا ** إن من لم یعصهن تالف‌‌

با هوا و آرزو کم باش دوست ** چون یضلک عن سبیل الله اوست‌‌

این هوا را نشکند اندر جهان ** هیچ چیزی همچو سایه‌‌ی همرهان‌‌

وصیت کردن رسول صلی الله علیه و اله و سلم علی را علیه السلام که چون هر کسی به نوع طاعتی تقرب جوید به حق تو تقرب جوی به نصیحت عاقل و بنده‌‌ی خاص تا از همه پیش قدم تر باشی‌‌

گفت پیغمبر علی را کای علی ** شیر حقی پهلوانی پر دلی‌‌

لیک بر شیری مکن هم اعتماد ** اندر آ در سایه‌‌ی نخل امید 2960

اندر آ در سایه‌‌ی آن عاقلی ** کش نداند برد از ره ناقلی‌‌

ظل او اندر زمین چون کوه قاف ** روح او سیمرغ بس عالی طواف‌‌

گر بگویم تا قیامت نعت او ** هیچ آن را مقطع و غایت مجو

در بشر رو پوش کرده ست آفتاب ** فهم کن و الله اعلم بالصواب‌‌

یا علی از جمله‌‌ی طاعات راه ** بر گزین تو سایه‌‌ی خاص اله‌‌ 2965

هر کسی در طاعتی بگریختند ** خویشتن را مخلصی انگیختند

تو برو در سایه‌ی عاقل گریز ** تا رهی ز آن دشمن پنهٱن ستیز