گفت چه صورت زنم ای پهلوان ** گفت بر زن صورت شیر ژیان‌‌

طالعم شیر است نقش شیر زن ** جهد کن رنگ کبودی سیر زن‌‌ 2985

گفت بر چه موضعت صورت زنم ** گفت بر شانه‌‌گهم زن آن رقم‌‌

چون که او سوزن فرو بردن گرفت ** درد آن در شانگه مسکن گرفت‌‌

پهلوان در ناله آمد کای سنی ** مر مرا کشتی چه صورت می‌‌زنی‌‌

گفت آخر شیر فرمودی مرا ** گفت از چه عضو کردی ابتدا

گفت از دمگاه آغازیده‌‌ام ** گفت دم بگذار ای دو دیده‌‌ام‌‌ 2990

از دم و دمگاه شیرم دم گرفت ** دمگه او دمگهم محکم گرفت‌‌

شیر بی‌‌دم باش گو ای شیر ساز ** که دلم سستی گرفت از زخم گاز

جانب دیگر گرفت آن شخص زخم ** بی‌‌محابا بی‌‌مواسا بی‌‌ز رحم‌‌

بانگ کرد او کاین چه اندام است از او ** گفت این گوش است ای مرد نکو

گفت تا گوشش نباشد ای حکیم ** گوش را بگذار و کوته کن گلیم‌‌ 2995

جانب دیگر خلش آغاز کرد ** باز قزوینی فغان را ساز کرد

کاین سوم جانب چه اندام است نیز ** گفت این است اشکم شیر ای عزیز

گفت تا اشکم نباشد شیر را ** چه شکم باید نگار سیر را

خیره شد دلاک و بس حیران بماند ** تا به دیر انگشت در دندان بماند

بر زمین زد سوزن از خشم اوستاد ** گفت در عالم کسی را این فتاد 3000

شیر بی‌‌دم و سر و اشکم که دید ** این چنین شیری خدا خود نافرید

ای برادر صبر کن بر درد نیش ** تا رهی از نیش نفس گبر خویش‌‌

کان گروهی که رهیدند از وجود ** چرخ و مهر و ماهشان آرد سجود

هر که مرد اندر تن او نفس گبر ** مر و را فرمان برد خورشید و ابر

چون دلش آموخت شمع افروختن ** آفتاب او را نیارد سوختن‌‌ 3005

گفت حق در آفتاب منتجم ** ذکر تزاور کذا عن کهفهم‌‌

خار جمله لطف چون گل می‌‌شود ** پیش جزوی کاو سوی کل می‌‌رود

چیست تعظیم خدا افراشتن ** خویشتن را خوار و خاکی داشتن‌‌