زر قلب و زر نیکو در عیار ** بی‌‌محک هرگز ندانی ز اعتبار

هر که را در جان خدا بنهد محک ** هر یقین را باز داند او ز شک‌‌ 300

در دهان زنده خاشاکی جهد ** آن گه آرامد که بیرونش نهد

در هزاران لقمه یک خاشاک خرد ** چون در آمد حس زنده پی ببرد

حس دنیا نردبان این جهان ** حس دینی نردبان آسمان‌‌

صحت این حس بجویید از طبیب ** صحت آن حس بخواهید از حبیب‌‌

صحت این حس ز معموری تن ** صحت آن حس ز تخریب بدن‌‌ 305

راه جان مر جسم را ویران کند ** بعد از آن ویرانی آبادان کند

کرد ویران خانه بهر گنج زر ** وز همان گنجش کند معمورتر

آب را ببرید و جو را پاک کرد ** بعد از آن در جو روان کرد آب خورد

پوست را بشکافت و پیکان را کشید ** پوست تازه بعد از آتش بردمید

قلعه ویران کرد و از کافر ستد ** بعد از آن بر ساختش صد برج و سد 310

کار بی‌‌چون را که کیفیت نهد ** این که گفتم هم ضرورت می‌‌دهد

گه چنین بنماید و گه ضد این ** جز که حیرانی نباشد کار دین‌‌

نی چنان حیران که پشتش سوی اوست ** بل چنین حیران و غرق و مست دوست‌‌

آن یکی را روی او شد سوی دوست ** و آن یکی را روی او خود روی دوست‌‌

روی هر یک می‌‌نگر می‌‌دار پاس ** بو که گردی تو ز خدمت رو شناس‌‌ 315

چون بسی ابلیس آدم روی هست ** پس به هر دستی نشاید داد دست‌‌

ز انکه صیاد آورد بانگ صفیر ** تا فریبد مرغ را آن مرغ گیر

بشنود آن مرغ بانگ جنس خویش ** از هوا آید بیابد دام و نیش‌‌

حرف درویشان بدزدد مرد دون ** تا بخواند بر سلیمی ز ان فسون‌‌

کار مردان روشنی و گرمی است ** کار دونان حیله و بی‌‌شرمی است‌‌ 320

شیر پشمین از برای کد کنند ** بو مسیلم را لقب احمد کنند

بو مسیلم را لقب کذاب ماند ** مر محمد را اولو الالباب ماند

آن شراب حق ختامش مشک ناب ** باده را ختمش بود گند و عذاب‌‌

داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان را می‌‌کشت از بهر تعصب