گفت چون دید منت از خود نبرد ** این چنین جان را بباید زار مرد

گفت چون دید منت از خود نبرد ** این چنین جان را بباید زار مرد 3050

چون نبودی فانی اندر پیش من ** فضل آمد مر ترا گردن زدن‌‌

کل شی‌‌ء هالک جز وجه او ** چون نه‌‌ای در وجه او هستی مجو

هر که اندر وجه ما باشد فنا ** کل شيء هالک نبود جزا

ز آن که در الاست او از لا گذشت ** هر که در الاست او فانی نگشت‌‌

هر که بر در او من و ما می‌‌زند ** رد باب است او و بر لا می‌‌تند 3055

قصه‌‌ی آن کس که در یاری بکوفت از درون گفت کیست گفت منم، گفت چون تو تویی در نمی‌‌گشایم هیچ کس را از یاران نمی‌‌شناسم که او من باشد

آن یکی آمد در یاری بزد ** گفت یارش کیستی ای معتمد

گفت من، گفتش برو هنگام نیست ** بر چنین خوانی مقام خام نیست‌‌

خام را جز آتش هجر و فراق ** کی پزد کی وا رهاند از نفاق‌‌

رفت آن مسکین و سالی در سفر ** در فراق دوست سوزید از شرر

پخته گشت آن سوخته پس باز گشت ** باز گرد خانه‌‌ی همباز گشت‌‌ 3060

حلقه زد بر در به صد ترس و ادب ** تا بنجهد بی‌‌ادب لفظی ز لب‌‌

بانگ زد یارش که بر در کیست آن ** گفت بر درهم تویی ای دلستان‌‌

گفت اکنون چون منی ای من در آ ** نیست گنجایی دو من را در سرا

نیست سوزن را سر رشته دو تا ** چون که یکتایی درین سوزن در آ

رشته را با سوزن آمد ارتباط ** نیست در خور با جمل سم الخیاط 3065

کی شود باریک هستی جمل ** جز به مقراض ریاضات و عمل‌‌

دست حق باید مر آن را ای فلان ** کاو بود بر هر محالی کن فکان‌‌

هر محال از دست او ممکن شود ** هر حرون از بیم او ساکن شود

اکمه و ابرص چه باشد مرده نیز ** زنده گردد از فسون آن عزیز

و آن عدم کز مرده مرده‌‌تر بود ** در کف ایجاد او مضطر بود 3070

کل يوم هو فی شأن بخوان ** مر و را بی‌‌کار و بی‌‌فعلی مدان‌‌

کمترین کاریش هر روز است آن ** کاو سه لشکر را کند این سو روان‌‌

لشکری ز اصلاب سوی امهات ** بهر آن تا در رحم روید نبات‌‌

لشکری ز ارحام سوی خاکدان ** تا ز نر و ماده پر گردد جهان‌‌