شاهد تو سد روی شاهد است ** مرشد تو سد گفت مرشد است‌‌

شاهد تو سد روی شاهد است ** مرشد تو سد گفت مرشد است‌‌ 3245

ای بسا کفار را سودای دین ** بندشان ناموس و کبر آن و این‌‌

بند پنهان لیک از آهن بتر ** بند آهن را کند پاره تبر

بند آهن را توان کردن جدا ** بند غیبی را نداند کس دوا

مرد را زنبور اگر نیشی زند ** طبع او آن لحظه بر دفعی تند

زخم نیش اما چو از هستی تست ** غم قوی باشد نگردد درد سست‌‌ 3250

شرح این از سینه بیرون می‌‌جهد ** لیک می‌‌ترسم که نومیدی دهد

نی مشو نومید و خود را شاد کن ** پیش آن فریادرس فریاد کن‌‌

کای محب عفو از ما عفو کن ** ای طبیب رنج ناسور کهن‌‌

عکس حکمت آن شقی را یاوه کرد ** خود مبین تا بر نیارد از تو گرد

ای برادر بر تو حکمت جاریه ست ** آن ز ابدال است و بر تو عاریه ست‌‌ 3255

گر چه در خود خانه نوری یافته ست ** آن ز همسایه‌‌ی منور تافته ست‌‌

شکر کن غره مشو بینی مکن ** گوش دار و هیچ خود بینی مکن‌‌

صد دریغ و درد کاین عاریتی ** امتان را دور کرد از امتی‌‌

من غلام آن که او در هر رباط ** خویش را واصل نداند بر سماط

بس رباطی که بباید ترک کرد ** تا به مسکن در رسد یک روز مرد 3260

گر چه آهن سرخ شد او سرخ نیست ** پرتو عاریت آتش زنی است‌‌

گر شود پر نور روزن یا سرا ** تو مدان روشن مگر خورشید را

هر در و دیوار گوید روشنم ** پرتو غیری ندارم این منم‌‌

پس بگوید آفتاب ای نارشید ** چون که من غارب شوم آید پدید

سبزه‌‌ها گویند ما سبز از خودیم ** شاد و خندانیم و بس زیبا خدیم‌‌ 3265

فصل تابستان بگوید ای امم ** خویش را بینید چون من بگذرم‌‌

تن همی‌‌نازد به خوبی و جمال ** روح پنهان کرده فر و پر و بال‌‌

گویدش ای مزبله تو کیستی ** یک دو روز از پرتو من زیستی‌‌

غنج و نازت می‌‌نگنجد در جهان ** باش تا که من شوم از تو جهان‌‌