چون کند جان باژگونه پوستین ** چند واویلا بر آید اهل دین

بر دکان هر زرنما خندان شده ست ** ز آنکه سنگ امتحان پنهان شده ست‌‌

پرده ای ستار از ما بر مگیر ** باش اندر امتحان ما مجیر

قلب پهلو می‌‌زند با زر به شب ** انتظار روز می‌‌دارد ذهب‌‌

با زبان حال زر گوید که باش ** ای مزور تا بر آید روز فاش‌‌ 3295

صد هزاران سال ابلیس لعین ** بود ز ابدال و امیر المؤمنین‌‌

پنجه زد با آدم از نازی که داشت ** گشت رسوا همچو سرگین وقت چاشت‌‌

دعا کردن بلعم باعور که موسی و قومش را از این شهر که حصار داده‌‌اند بی‌‌مراد باز گردان‌‌

بلعم باعور را خلق جهان ** سغبه شد مانند عیسای زمان‌‌

سجده ناوردند کس را دون او ** صحت رنجور بود افسون او

پنجه زد با موسی از کبر و کمال ** آن چنان شد که شنیده ستی تو حال‌‌ 3300

صد هزار ابلیس و بلعم در جهان ** همچنین بوده ست پیدا و نهان‌‌

این دو را مشهور گردانید اله ** تا که باشد این دو بر باقی گواه‌‌

این دو دزد آویخت از دار بلند ** ور نه اندر قهر بس دزدان بدند

این دو را پرچم به سوی شهر برد ** کشتگان قهر را نتوان شمرد

نازنینی تو ولی در حد خویش ** الله الله پا منه از حد خویش‌‌ 3305

گر زنی بر نازنین تر از خودت ** در تگ هفتم زمین زیر آردت‌‌

قصه‌‌ی عاد و ثمود از بهر چیست ** تا بدانی کانبیا را نازکی است‌‌

این نشان خسف و قذف و صاعقه ** شد بیان عز نفس ناطقه‌‌

جمله حیوان را پی انسان بکش ** جمله انسان را بکش از بهر هش‌‌

هش چه باشد عقل کل هوشمند ** هوش جزوی هش بود اما نژند 3310

جمله حیوانات وحشی ز آدمی ** باشد از حیوان انسی در کمی‌‌

خون آنها خلق را باشد سبیل ** ز انکه وحشی‌‌اند از عقل جلیل‌‌

عزت وحشی بدین افتاد پست ** که مر انسان را مخالف آمده ست‌‌

پس چه عزت باشدت ای نادره ** چون شدی تو حمر مستنفرة

خر نشاید کشت از بهر صلاح ** چون شود وحشی شود خونش مباح‌‌ 3315